Në një moshë të caktuar, gjithçka duket më e qartë: ne nuk kemi nevojë për tragjedi dhe lidhje të panevojshme. E vetmja gjë që duam është të jemi të qetë dhe në paqe me veten. Vitet e dilemave të mëdha kanë kaluar. Ne nuk kemi më as forcën dhe as kohën për të vrapuar pas atyre që nuk na vlerësojnë. Ne nuk durojmë më kur në të kaluarën vendosëm një gur në zemër.
Në një moshë të caktuar, gjithçka duket më e qartë: ne nuk kemi nevojë për tragjedi dhe lidhje të panevojshme. E vetmja gjë që duam është të jemi të qetë dhe në paqe me veten. Vitet e dilemave të mëdha kanë kaluar. Ne nuk kemi më as forcën dhe as kohën për të vrapuar pas atyre që nuk na vlerësojnë. Ne nuk durojmë më kur në të kaluarën vendosëm një gur në zemër.
Gurët në zemër peshojnë dhe na zhytin më poshtë, kur në vend të kësaj duam të fluturojmë… Fluturojmë të lirë dhe të çliruar nga çdo shqetësim. Në një moshë të caktuar, ju bëheni të vetëdijshëm se edhe nëse nuk ju pëlqen aspak, është mirë, edhe nëse gjërat nuk shkojnë gjithmonë ashtu siç dëshironi, është në rregull. Të mos u pëlqesh të gjithëve nuk do të thotë të jesh i gabuar, do të thotë të mos jesh ‘i zbutur’ me modelet e ngurtë të një shoqërie që kërkon përsosmëri, kjo na bën të trishtuar dhe të shurdhër.
Kur ndonjë projekt nuk shkon sipas planeve tona nuk është më një dramë. Ne e kuptojmë se çdo humbje është thjesht një gur para horizonteve të reja. Bota është plot nuanca që ne as nuk i imagjinojmë. Është plot mundësi që thjesht presin të shfrytëzohen.
Sigurisht që nuk duhet të qëndrojmë në ‘modelet’ se do të bëjmë gjëra të mëdha dhe të paimagjinueshme. Ne duhet të jemi të ndryshëm. Unikë, edhe nëse kjo do të thotë të mos u pëlqejmë njerëzve. Në një moshë të caktuar, e vetmja gjë që ka rëndësi është të kënaqni veten.
